فروشگاه تلفنی و اینترنتی کتاب با تخفیف همیشگی و ارسال رایگان در شیراز | تاریخ ایران,ذبیح‌الله منصوری

 پایتخت جدید ایران از همه حیث بر سیلک ترجیح داشت، جز اینکه در راه تورانیان قرار گرفته بود. سکنۀ کنار دریاچۀ «هامون» وقتی دریافتند ایران بان پایتخت خود را به سرزمین آن ها منتقل می کند، خیلی مسرور شدند و آن واقعه را از مواهب خورشید دانستند و اطمینان حاصل کردند که ایران بان بعد از اینکه به کنار دریاچۀ هامون منتقل شد، مانع از تهاجم تورانیان خواهد گردید. هنگامی که پایتخت ایران به ساحل دریاچۀ هامون منتقل شد، تمدن ایرانیان قوام گرفته بود و ملت ایران به معنای واقعی کلمه یک ملت متمدن به شمار می آمد؛ زیرا علاوه بر اینکه در شهر زندگی می کرد، فلز می ساخت و زراعت می کرد و جانوران اهلی را پرورش می داد و پارچه می بافت. ولی در مشرق پایتخت ایران تورانیان زندگی می کردند که نه اهل زراعت و دام پروری بودند، نه فلز می ساختند و نه می توانستند پارچه ببافند؛ فقط از آتش استفاده می کردند و رسم استفاده از آتش را از ایرانیان فرا گرفتند.

چند ماه بعد از انتقال ایران بان به کنار دریاچۀ هامون، بزرگ ترین حملۀ «تورانیان» به ایران _که می توان آن را نخستین تهاجم وسیع قوم توران دانست_ شروع شد و هزارها تن از مردان و زنان گرسنۀ تورانی برای سیر کردن شکم و به یغما بردن هرچه می توانستند، به پایتخت ایران _که به مناسبت اسم زاب بعدها موسوم به کشور زاب و «زابلستان» شد_ حمله کردند. رود دوم دختر ایران بان صنعتی را که در شهر گیان به وجود آورده بود در زابلستان رواج داد؛ می دانیم که آن صنعت پارچه بافی است. تم شوهر رود دوم که گفتیم جوانی بود قوی البنیه، به دلیل قدرت جوانی و نشاط نمی توانست آرام بگیرد و بعد از اینکه با زن و فرزندانش به کنار دریاچۀ هامون منتقل شد، چون دیگر اوقاتش را صرف حجاری نمی کرد (زیرا ایرانیان ادوات لازم را با مس می ساختند)، در دشت های اطراف دریاچۀ هامون گردش و شکار می کرد. او ضمن گردش و شکار، خود را به مناطق شمالی رساند که کوه داشت.

باید دانست که وضع اراضی ایران در قدیم با امروز فرق داشت، حتی از صد سال قبل تا امروز در اراضی ایران تفاوت محسوس پدیدار شده است. تغییر اراضی ایران قسمتی مربوط به طبیعت بود و قسمتی مربوط به مردم. طبیعت بر اثر عارضۀ استحاله _که در زبان انگلیسی موسوم به «ای روشن» است_ قسمتی وسیع از خاک ایران را تغییر داد.

رطوبت زمین از بین رفت و اراضی مستور از جنگل و مرتع مبدل به بیابان شدند. مردم هم به این دلیل که نمی توانستند پیش بینی کنند که در آینده زمین های ایران چطور خواهند شد، به استحالۀ زمین کمک کردند و جنگل ها را از بین بردند و مرتع ها را خشک نمودند؛ در نتیجه، در ایران بیابان های وسیع و خشک به وجود آمدند.